Feedforward in Leiderschap

Wat als weerstand geen probleem is, maar een signaal?

Tijdens haar master Strategische Communicatie aan NHL Stenden interviewde Merel Berkhout onze collega Muriel Schrikkema over iets wat in veel organisaties speelt, maar zelden echt besproken wordt: weerstand.

Merel schreef er haar afstudeeressay over, en wat ons betreft raakt ze precies de kern. Niet alleen van organisatieverandering, maar ook van wat er nodig is om die verandering te laten slagen.

We delen haar belangrijkste inzichten hier, omdat ze relevant zijn voor iedereen die met verandering te maken heeft. En dat zijn we tegenwoordig allemaal.

Wil je meer artikelen ontvangen? Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en ontvang direct de whitepaper over feedforward en de bestseller Een High Performance Organisatie… wat is dat?

Waarom weerstand geen tegenwerking is

In organisaties wordt weerstand vaak gezien als lastig. Als iets dat de boel vertraagt of mensen dwarsligt. Maar Merel laat in haar essay zien dat die aanname niet klopt.

Weerstand is vaak een teken van betrokkenheid. Van mensen die iets zien wat niet klopt, of die zich zorgen maken over de weg die is gekozen. Het is zelden ‘tegen zijn om het tegen zijn’. Het is vaker: ik voel me niet gehoord, ik zie iets over het hoofd, ik snap niet waar dit heen gaat.

Merel schrijft: wie die signalen negeert, mist belangrijke informatie. Niet omdat mensen altijd gelijk hebben, maar omdat hun perspectief iets blootlegt. Juist daar zit de kans om beter beleid te maken.

“Een verkapte andere mening die nog niet op tafel ligt”

Muriel Schrikkema, die Merel sprak voor haar onderzoek, verwoordt het als volgt: “Weerstand is een verkapte andere mening die nog niet op tafel ligt.”

En dat is precies wat veel leiders over het hoofd zien. Weerstand is vaak communicatie in vermomming. Het is een uitnodiging om het gesprek te voeren dat nog niet gevoerd is.

Wie het serieus neemt, hoeft minder te gissen. En komt sneller tot een koers waar mensen achter staan.

Alleen wie zich veilig voelt, durft iets te zeggen

Weerstand laat zich pas zien als mensen zich veilig voelen. Als er ruimte is om een afwijkende mening te hebben. Dat vraagt iets van de cultuur. Van het dagelijks gedrag van leidinggevenden. En van de manier waarop er geluisterd wordt.

In het essay beschrijft Merel hoe open communicatie, dus niet alleen zenden maar ook actief vragen stellen, een voorwaarde is voor die veiligheid.

Muriel zegt daarover: “Je moet niet wachten tot weerstand naar boven komt, je moet het zelf uitlokken.”

Dat vraagt om nieuwsgierigheid. En om de bereidheid om te horen wat je misschien liever niet wil horen.

Weerstand die je negeert, komt later terug

Een belangrijk inzicht uit Merels onderzoek: wie intern geen ruimte geeft aan kritiek, krijgt die op een ander moment alsnog. Soms via anonieme meldingen, soms via sociale media, soms via vertrekkende medewerkers die pas in hun exitgesprek zeggen wat ze eerder niet durfden.

Het idee dat weerstand verdwijnt als je het negeert, is een misvatting. Het verplaatst zich alleen. En vaak wordt het dan harder, scherper en moeilijker te herstellen.

“Weerstand is niet lastig. Het is precies wat je nodig hebt als je wilt dat de verandering beklijft.”

Veranderen vraagt om luisteren, ook als het schuurt

Merels essay is geen pleidooi voor eindeloze consensus. Ze benoemt ook de risico’s van te veel participatie en besluiteloosheid. Maar de rode draad is helder: weerstand bevat waarde. Als je durft te kijken wat erachter zit, wordt het een kompas.

Een richtingaanwijzer voor wat er wel nodig is.

Het vraagt misschien wat moed. Maar het levert richting, vertrouwen en beter beleid op.

Of zoals Muriel het samenvatte tijdens het interview: “Weerstand is niet lastig. Het is precies wat je nodig hebt als je wilt dat de verandering beklijft.”

Meer weten?

Neem contact met mij (Muriel Schrikkema) op om te ontdekken hoe wij jou en je team kunnen ondersteunen.

schrikkema@dir.nl

Veelgestelde vragen over teamontwikkeling en High Performance Teams

Mobiele versie afsluiten